anladım...
nice anlamsızlık mış hayat...

acının nefes aldırmadığını...nefessizliği...
anlıyorum dediklerimin manasızlığını...
anladım...gözyaşlarımın kefaretsizliğini...
ellerimin hüzün tutan sıcaklığını....

dağların nasıl insanı ezdiğini...
nice sarayların sırça olmadığını....
anladım , dizlerimin güçsüzlüğünü...
figanımın ; sessizliğini...
kuş gibi çırpınan yüreğimin kanatsızlığını....

anladım ;
yolların şehirlerden değil...
insanın yüreğinden geçtiğini....
nice suskuların yetimliğini , dilsizliğini...
yüreğin hüzün kokulu sarnıç mahpusluğunu....

anladım...yokluğun dahi bir varlık olduğunu....

__________________