zuzumla-oriflame - Teslim Ol Korkusuzca...!!!

Teslim Ol Korkusuzca

Aşkın muhteşemliğine doğru koşmayan bir yürek,
Hiçbir zaman açmayan bir güle benzer!
Onun yaşamı korkular, yalancı güven de dünyasıdır,
Yaşanmayan, boşa geçmiş bir yaşam!
Ne doğumun, ne ölümün farkındadır,
Ne şahinin nasıl süzüldüğünü bilir,
Ne de atmacanın avını nasıl parçaladığını…
O ılık bir bahar sabahında çimlere bile yatmamıştır, dingince.
Masmavi bir günde yukarı bakıp,
Tanrı’nın mesajlarını okumamış,
Aşkla dolmamıştır…
Onun denizde sardalyayla oynaşan martılardan haberi yoktur.
O muhteşem dansı izlememiş, sevişmelerini görmemiş,
Çığlıklarını duymamıştır mutluluğun.
Dağ çiçeğindeki renkleri,
Tanrı’nın desenlerini görmemiştir O!
Bir sıcak gülüşü, içten bakışı tatmamış,
Sevgilinin sıcak bedenini hissetmeden yaşamlar yaşamıştır.
Sevişmiş ama bedencesine, duygusuz!
Aşkın meditasyonuna girmemiştir!
Yudum yudum içmemiştir huzurun şarabını,
Her yudumda bir yaşam yaşamamıştır.
Toplumun aklına etiketler yapıştırmaktan,
Yorulmamış, deli olmamıştır.
Deli bir çağlayan olup, yaşamla akmamış,
Coştukça coşmamış, derine dalmamıştır!
Gözleri gülümserken, kalbi hüzünlenmemiştir.
Giysilerini kat kat giymiş, bir an bile soyunmamıştır.
Kendini bulmak için geldiği yolda,
Rehavete dalmış, uyudukça, uyumuştur!
Oysa, aşkın güzelliğini göremeyen yürek neye yarar?
Dili olmayan ağız misali.
Budaklanmayan bir ağaç gibi,
Hiç yanmamış bir kömürdür O.
Gecenin koynunda çırılçıplak teslim olmamıştır aşka!
Gecelememiştir esen deli bir rüzgârla, tutkuyla.
Ay ona serenatlar etmemiş, güneş yakmamıştır tenini.
Ayrı olmanın sevincini, birlikte olmanın özlemini,
Nerden bilsin gariban sevgili!
Bilse ki yer göğe teslim, dağ denize,
O da teslim olurdu aşka! Korkusuzca…